Axtar

5 Temmuz 2012 Perşembe

Ən etirazçı musiqi - rock


Bu yazımda son zamanlar Azərbaycanda da məşhurlaşmış və gənclər arasında böyük rəğbət qazanmış “Rock” musiqisinin tarixini araşdırmışam
 Rock musiqi janrı Punk mədəniyyətinin təzahürüdür.Bu mədəniyyətin kökü isə 1916-1922 ci illərdə fəaliyyət göstərmiş “Dada” cərəyanına gedib çıxır. Bu cərayanın üzvləri özləridə daxil olmaqla hər şeyə qarşı çıxmışlar.
  “Punk Rock” un inkişafı Amerika və İngiltərə mədəniyyətlərinin qarışması ilə sürətlənmişdir. Velvet Underground, New York Doll və Ramones kimi New Yorklu qruplan 1965-1970 ci illərdə küçə mədəniyyətini təkmilləşdirmiş və gələcəyə pessimist baxan musiqi növü yaratmışlar. Bu qruplar sadəcə “Punk Rock” un deyil “Hard Heavy”, “Heavy Metal” növlərinində yaranmasına təsir etmişlər.
 1970 ci illərdə Amerikada ilk Rock təmsilçiləri kimi Hippilər meydana çıxmışdır. Bu qruplar əsasən Amerikanın Vietnama hücumuna qarşı çıxan musiqilər oxumuşlar.
 “Punk” un özünü var etdiyi səhnə ekonomik və kütləvi böhranın həyatın hər yerini titrətdiyi 1978-79 cu illərin İngiltərəsidir. “Punk” cərəyanı ekonomik sıxıntıdan böyük zərər görən işçi sinifi gəncləri arasında doğuldu.”Punk” lar bu içində olduqları vəziyyətə qarşı çıxmaq üçün bədənləridə daxil olmaqla hər cür vasitəyə əl atmışlar. Cəmiyyətə sırınan cinsiyyətçi modaya qarşı qul paltarları, zəncirlər, parçalanmış paltarlar və rəngarəng dikləşdirilmiş saç stilləri ilə qarşı çıxdılar.
“Punk” stilini yaradan Londonlu stilist Vivienne Westwood Ingiltərədə “Seks Pistols” qrupunun yaranmasının səbəbkarlarından olmuşdur.Bu qrup İngiltərənin dövlət himnini dəyişdirərəkoxumuş və musiqinin sözlərində kraliçanı təhqir etmişlər.
1980ci illərdə isə “Punk rock” “Underground rock”, “New wowe”, “Street rock”, “Hardcore” kimi qollara parçalandı.Bu illərdə “Minor Threat”, “Black Flag”, “Bad Brains” cəmiyyətdə sürətlə yayılan azad seks, içki,siqaret və narkotik vasitə istifadəsinə qarşı olan musiqilər oxumuşlar.Onlarla eyni zamanda “The Exploted” sistem əleyhinə mahnıları ilə məşhurlaşmışdır. O dövrdə güclü təzyiqlərə baxmayaraq SSRİ məkanında “Akvarium” qrupu mahnılarında sətir altı etiraz səsləndirmişdir.
Azərbaycana isə “Rock” 1990-200 cı illərdə gəlmiş, lakin bu etiraz xarakterli “Rock” olmamışdır.Daha sonra ağırlaşansosial və siyasi vəziyyətində küməkliyi ilə 2010 cu illərdə Azərbaycanda da etirazçı “Rock”  oxunmağa başlamış və hətta bu mahnılarda prezidentə təhqirlərdə olmuşdur.
Yazıya etdiyi köməyə görə “MHİN” qrupunun üzvlərinə təşəkkür edirəm.

31 Mayıs 2012 Perşembe

Ölümü bilərək yaşamaq


                             
“Ölüb getmək bir şey deyil, bu canımla bir şey edə bilməməyimə yanıram”.Bu yazımı təzəcə rəhmətə getmiş gənc Cəbhəçi Rəşad İrəcsoya həsr edirəm.
Rəşadı bir neçə dəfə görmüşdüm,ilk baxışda arıq və cansız olan bu gəncin mübarizəmə bu qədər alov qatacağını düşünməmişdim.Özünün təşkil etdiyi qan vermə aksiyası zamanı Talesimiya xəstəsi olduğunu bilmişdim.Dünən Rəşadın ölüm xəbəri gələndə uşaqlardan “öləcəyini bilirdi” sözünü eşitdim.Heç İnana bilmədim,görüşdüyüm anlarda Rəşadın üzündə bunu hiss etməmişdim.Bizim kimi həyat dolu bir gənc idi.Bir səngərdə,bir çəbhədə döyüşürdük Rəşadla amma bir fərqimiz vardı o, sonunu bilirdi, bu mübarizənin qələbəsini görməyəcəyini bilirdi.Gələcəkdə qurulacaq demokratik, gözəl cəmiyyəti nə özü nədə olmayan və heç vaxtda olmayacaq ovladları görəcəkdi.Amma qorxmadan, tamami ilə təmənnasız döyüşürdü, tez zamanda qara torpağa gedəcəyini bilərək.
İndi bəziləri sonun nə olacağını bilmədən mübarizəno yarımçıq qoyub qaçır amma bu arıq Cəbhəçi sonunun ölüm olduğunu bilə bilə mübarizəsini etdi və getdi.Gözlərdə yaş, qəlblərdə dünyalara sığmayacaq qədər fərəh qoyub getdi.

28 Mayıs 2012 Pazartesi

Hədəfi yanlış vuran qardaşlar


Azərbaycanda İslamçıların siyasi gücü olmayıb və ümumiyyətlə İslamçılar siyasətə baş qoşmayıb. Lakin bir neçə il əvvəl məktəblərdə hicabın qadağan olunması ilə İslamçılar aktiv siyasi fəaliyyətə başladılar.O dövrdə İslamçıların içində olmağıma baxmayaraq, adını heç eşitmədiyim İslam partiyasını dəstəkləyənlər çox sürətlə  çoxaldı və ortaya güc qoymağın zamanı gəlmişdi. Beləliklə, İslamçılar ilk mitinqlərini etdilər. Heçdə pis alınmamışdı. Mən o zaman digər müxalif partiyalarında mitinqlərini izləyirdim. İP-nın mitinqlərində mərkəzi küçəyə səpələnmiş insanlar müxtəlif istiqamətlərdə hərəkət edərək səslərini daha böyük kütləyə çatdırırdılar. İslamçılar isə ani vaxtda "Hicab bizim namusumuz, qeyrətimizidir!" şüarı ilə Təhsil Nazirliyinin qabağına 5000 insan çıxara bildi. İlk dəfə mitinqdə olan şəxslər polisin kobudluğuna kobudluqla qarşılıq verdi və dava düşdü. Polis də həmişəki kimi, qabağına arvad, uşaq demədən "dubinkalayıb" keçdi. Daha sonra İslam partiyasının sədri ölkə prezidentinə zatən hamının bildiyi ağır ittihamlar səsləndirdi, nəticə də heç ürək açan olmadı. Daha sonra bir neçə İslamçı liderlər eyni aqibəti yaşadı, biri terorist ,biri narkoman damğası yedi. Arada qeyrət,namus deyilən hicab da getdi.Odur budur İslamçılardan səs-səmir çıxmadı, ya da hədəfi dəyişdirdilər kimi də baxmaq olar. Ama mən İslamçıların arasından çıxıb digər partiyaya üzv oldum.
            İndiki zəmanəyə gələndə hansı İslamçıdan müsahibə alırlar, "Zülfüqarını" çıxardıb vurub İP- nın təpəsinə.
            Bir neçə ay əvvəl adlarını İslamçı partiya qoyan "Yaşıllar" partiyasından biri müsahibədə "Müxalifətin iyrənc oyunlarına şərik olmayacağıq" kimi cümlə işlətmişdi. Mən başa düşə bilmirəm ki, İP-ya bunlar müxalifət deyib, özlərini nə hesab edirlər!? Bir də bu müxalifət dediyin sənə nə çirkinlik edib axı? Belə qeyri ciddi adamlardan müsahibə alıb İslamı qaralamaqdansa, gəlin məndən müsahibə alın. Ən azından portalınızda başlıq kimi verə biləcəyiniz düzgün cümlə taparsınız.
            Bir neçə gün bundan qabaq həbs edilən Əhli Beyt məddahı Məşədi Natiq isə, " Biz İrana işləyiriksə bəs  müxalifət kimə işləyir?" başlıqlı müsahibə verib. Bu adam Avroviziya (Eurovision) əleyhinə təbliğaq aparıb, polis də tutub aparıb bölməyə, bir iki söyüş söyüb, əlindəki mərsiyə kitabçasını atıblar zibil qabına. Buda çıxanda qorxusundan nə deyəcəyini bilməyib, yenə çəkib "Zülfüqarını" hədəfi digərlərindən fərqli vurmayıb: "Maraqlıdır, qardaş, müxalifətçi gənclər görəsən nə pərəstdirlər? Onlar etiraz etdilər dedilər ,"Bizə Avroviziya yox, Qarabağ lazımdır" onları niyə tutmurlar?" .Biri mənə başa salsın ki, biz bunlara nə etmişik, elə bil biz əlimizi qolumuzu sallada-sallada küçəyə çıxıb mitinq edirik. Tutulan biz, döyülən biz, söyülən biz,bölmədə bədənimizə elekteroşok verilən biz ,illərdir vicdan məhbusu kimi həbsdə olan biz, daha müxalifətə nə etməlidirlər ki, İlham Əliyev ilə yanaşı siz də razı qalasınız?
            Özünüzü "Əhli Beyt davamçısı", "İmam Hüseyn məktəbinin davamçısı" adlandırırsınız, axirətə inanırsınız. Bilmirəm, o axirət deyilən şeydə siz bu dediklərinizə necə bəraət qazandıracaqsınız? Əziz əsl "İmam Hüseyn davamçılarımız", baxın Ondan dərs götürün və hədəfi düzgün seçin. O zaman indiki zəmanəmizin "Yezidlərini" daha tez məğlub edərik!

12 Mayıs 2012 Cumartesi

Propaqanda metodları



            Müxalifətdə olan kütlənin hazırki dövr üçün şikayət etdiyi əsas məsələ xalqın müxalif fikirlərdən uzaq olmasıdır. Şübhəsiz ki, bu çox zəif və plansız olan müxalifət propaqandasının nəticəsidir. Müxalif fikri bir neçə qəzet və jurnaldan əlavə, hər bir müxalif fikirli fərd də bir təbliğatçı kimi cəmiyyətə ötürə bilər. Ətrafımda olan şəxslərin bir propaqandaçı və ya fikri partizan kimi fəaliyyət göstərməsini danmıram, amma bu işin plansız getməsi işin keyfiyyətini xeyli aşağı salır. Bu sahədə təcrübə toplamaq üçün J.A.C. Brovn “Beyin yıkama ve ikna metodları” kitabını xeyli axtarışlardan sonra Qafqaz Universitetinin kitabxanasından tapdım və kitabdan aldığım bilikləri sizinlə paylaşıram.
            Təbliğ etdiyiniz partiyanın və ya qrupun liderinə bir “Baba” kimi hörmət bəsləyin və xalqa da öz liderinizinbelə tanıtmağa çalışın (Əlbəttə ki liderdə də bu ada layiq olmaq üçün xırda xüsusiyyətlərin olması labüddür). Bilin ki, Sovet dönəmində “Lenin baba” və yaxın tariximizdə “Heydər baba” adlandırılan şəxsiyyətlər heç də xalqın “Baba”sı olmayıb, sadəcə aparılan qatı propaqandanın nəticəsidir.
            Hər hansı ideologiyanı və ya fikri müəyyən kütləyə aşılamadan öncə kütlənin şəxsi mədəniyyətini və düşüncəsini bilmək vacibdir. Bu bilinmədən aparılan təbliğat fiaskoya uğrayar. II Dünya müharibəsində almanlar Fransada “Majino” müdafiə xəttini yarmaq istədikləri vaxtlarda ABŞ qoşunları Şimali Fransaya girmişdi. Almanlar bu xətdə fransız əsgərlərə qarşı belə bir propaqanda aparmışlar: Almaniyalı propaqandaçılar səs gücləndiricilər vasitəsilə “Siz hələ burda durun, amma şimala girən ABŞ əsgərləri fransalı arvadlarınızla kef etsin” kimi nitqlər söyləyib və vərəqlər paylayıb. Lakin alman propaqandaçılar müdafiə xəttində duran döyüşçüləri Fransanın cənubundan olduğunu və Fransada yerlibazlığı nəzərə almamışdılar. Beləliklə, propaqanda cənublu olan fransız əsəgərlərinə heç bir təsir etməmişdir, çünki onların arvadları cənubda idi və şimaldakılar onları maraqlandırmırdı.
            Ölkəmizdə olan müxalifət hakimiyyətdə olan totalitar kütləni yıxmaqdır. Burada Sefton Delmenin bu sözlərini diqqətinizə çatdırmaq istəyirəm: “Totalitar bir kütləni çürütməyin və parçalamağın tək yolu dağıdıcı propaqandanı o kütlənin rəsmi qaynaqlarından verilmiş kimi göstərməkdir.” Yəni hakimiyyətdə olan kütləyə işləyən mətbuat vasitələrindən verilən xəbərlərdən öz xeyrimizə istifadə etmək. Misal üçün, bu gün Şuşanın işğal günüdür, amma hakim partiyanın qəzet və televiziyası heç bir xəbər vermir. Və ya hakimiyyətin geri addım kimi dəyərləndirləcək hər bir hərəkətini “baxın bizdən qorxub bunu etdilər” kimi təqdim etmək olar.
            Təbliğatı əsasən ağır sosial vəziyyətdə oaln kütlənin yox, əsasən düşünə bilən orta kütləyə yönəldin. Çünki dünya inqilablarına baxsaq bunların heç birinin hərəkət verici qüvvəsi ağır şərtlərdə yaşayan alt təbəqə olmamışdır. Bu alt təbəqə sadəcə müəyyən vaxtdan sonra orta təbəqəyə dəstək vermişdir
            “Bir siyasi hərəkat nə qədər çox siyasətçi və idarəedici yetişdirsə o qədər az tərəfdar cəlb edəcək. Nəhayət bu siyasi hərəkat elə az kütlə qazanar ki, köhnə günlərin idealist döyüşçüsü hərəkatın artıq tanınmaz halda olduğunu görər. Belə bir hərəkat üçün artıq hər şey bitmişdir.” (Adolf Hitler).
            Siyasi partiyalar bir siyaətçi yetişdirməkdənsə bir təbliğatçı yetişdirməyə üstünlük verməli, çünki hərəkatı yalnız bir şəxs idarə etməli digərləri isə hərəkata fərd cəlb etməli və cəlb etdiklərini nizamlı, ideal hərəkatçı kimi hazırlamalıdırlar. Bir hərəkatın nir neçə liderinin olması sonda həmişə parçalanma ilə bitmişdir.
            Təbliğata ən yatqın şəxslər mənən və ruhən sınmış insanlardır. Araşdırmalar göstərir ki, sınmış şəxslər daha tez aldadıla bilər. Bu gün ölkəmizdə cərəyan edən hadisələrə xalqın ciddi reaksiya verməməsi onun mənən sınmasının göstəricisidir. “Din sevgisinin yarada bilmədiyi birliyi, ümumi bir nifrət hissi yaradacaqdır” Bu cümləni bu şəkildə açmaq olar ki, şəxs çatmaq istədiyi hədəfə çata bilməyəndə sınar. Sınmış insanda isə güclü hirs və öfkə baş qaldırar. Bu öfkə şəxsin həm özünə, həm də xarici hədəfə yönələcəkdir. Bir sözlə sınmış insan özünə nifrət etməklə birlikdə, bu hissi xaricə yönətməklə düşmən axtarar. Bir propaqandaçı həmmin şəxsin bu öfkəsini istədiyi istiqamətə yönəldə bilər. Çünki qəzəbli insan rasional düşünə bilməz və onu idarə etmək asanlaşar. Cəmiyyətimizdə də bu aqressiya və nifrət illərdir qaynayır və bizə düşən bunu məntiqli şəkildə daha da artırıb idarə etməkdir.
            Xəbərləşmə gündəlik həyatın bir parçasını təşkil edir. Fəqət gərəyindən çox xəbər arzu olunmayan nəticələr verir. Amerika sosioloqları bu hadisəyə “narkotizition” (uyuma) adı vermişlər. “Narkotizition” nəticəsində, fərd xəbərlərin ağırlığı qarşısında sıxılacaq və gündəlik hadisələrin acı həqiqətlərindən qaçaraq, öz keçik dünyasına çəkiləcək. Belə insanlar vaxtlarını çayxanalarda, içki məclislərində və əyləncələrdə küçirəcəklər. Yəni müəyyən fikri və ya ideologiyanı açıladığınız kütləyə aralar verərək təbliğat aparın ki, sıxılma baş verməsin.
            İnsanlara bir ideologiyanı aşılmağın ən gözəl yolu şəxs və ya şəxslərlə canlı diskusiyada olmaqdır. Şəxsi əlaqənin vacibliyi Katz və Lazarsfet tərəfindən aparılan araşdırmalar nəticisəndi ortaya qoyulmuşdur.
1.      Şəxsi əlaqə səmimi atmosferdə cərəyan edər. Bu əlaqədən qaçmaq çox çətindir və bir çox insan sosial şəbəkələrdə gedən təbliğatdan fərqli olaraq “seçim” edə bilməz.
2.      Şəxsi əlaqə zamanı fərdin fikirlərini nəzərə alaraq öz fikrini ona uyğun şəkildə təbliğ edə bilərsən.
3.      İnsanlar tanıdıqları insanların sözlərinə daha çox inanırlar.
Bu misallardan göründüyü kimi, siyasi propaqanda kütləvi xəbərləşmə vasitələri ilə yayımlananda gözlənildiiyndən daha az nəticə verir. Misal olaraq Sovet propaqandası bütün qatılığına baxmayaraq, cəmiyyətdəki dini inancları yıxa bilməmişdir.
            Son olaraq, hər hansı bir fikri və ya ideologiyanı xalqa təbliğ etdik də əsla radikla davranmamalıdır. Bu gün bəzi müxalifət düşüncəli insanlar xalqa öz fikirlərini düzgün və nromal şəkildə çatdırmaq yerinə xalqı “qoyun millət”, “keçən əsrin malları” kimi sözlərdən istifadə edərək təhqir edirlər. Əgər bir propaqandaçı kütləni təhqir edirsə kütlə daxilində olan qəzəbi özünə çevirəcəkdir və əsl “qoyunluq” bax budur. Kütləyə fikir yeritməyin yeganə yolu tolerantlıq və anlayışdır. Misal üçün, Şimali Korea ilə ABŞ arasında gedən müharibədə Korealılar müharibə boyu 7190 ABŞ əsgəri əsir götürmüşlər. Korealı kommunistlər əsirləri qarşı şiddətdən qaçınmış, bunun yerinə şirindillə yola gətirmə və kommunizə qazandırma məqsədi güdmüşlər. Bunun nəticəsi kimi, 7190 əsirdən 21-i vətənə qayıtmaqdan imtina etmiş, düşmən ölkədə qalmağı seçmişdir. Üstəlik müharibədə iştirak edən hər 3 ABŞ əsgərindən biri düşmənlə əlaqə qurmaqda günahlandırılırdı. Fəqət işin pis yanı əsirlikdən qayıdan 75 əsgərin kommunistlərə casusluq etmək üçün aralarında təşkilat yaratması faktı idi. Kommunistlər bir neçə illik düzgün təbliğatın sonunda düşməni öz tərəfinə çəkə bilmişdilər. Lakin ölkədə olan 20 illik diktatora qarşı düzgün ideoloji müharibə aparılmamasının nəticəsi olaraq bu gündə bu priblemlə qarşı qarşıyayıq.
            Son olaraq, əziz müxalif fəallar, bir birinizi qıran “kombayn” ya da “ət çəkən maşın” olmaq yerinə, düzgün propaqandaçı olun və bu hakimiyyəti uşaqlarımıza ötürməyək!

26 Mart 2012 Pazartesi

"Che Guevaranın son sirri" kitabından seçmələrlə.İnqilab anı


Şahın mütləqiyyətinin sonunda İnqilab çıxdı.O,sarayı dağıtdı və monarxiyanı gömdü.Bu hadisə şah hakimiyyətinin yol verdiyi ilk baxışdan çox xirda bir hadisədən başladı.Səhv addım atmaqla,hakimiyyət özünü məhcə məhkum etdi
Bu kəlmələri yazıçı Rışard Kapuşinski özünün”Şahənşah” kitabında İran inqilabı haqqında yazıb.Bu kitabda yazılan o zaman ki İran hazır ki Azərbaycanla eynilik təşkil edir.
Ənənəvi olaraq inqilabların əsasını səfalət,aclıq,hüquqsuzluq,total repressiyalarda görürlər.Halbu ki dünyada bu vəziyyətdə yaşayan xalqlar var,ancaq inqilab yoxdur.Çünki,təkan həmişə söz və əməl olub.Ya narazıların sözü,yada hakimiyyətdəkilərin shv sözü.Ona görə ki,hərbi qiyam,dövlət çevrilişi kimi proseslərdən fərqli olaraq,inqilab planlaşdıqılmır.O,sadəcə baş verir.
Onun birinci əlaməti-özünü elita sayanların öz cəzasizlığına arxayınçılığıdır(məs-Rauf Həbibov).Doğrudan da,bir gün hər şey onlar üçün puç olanda,təəccüblənirlər-axı dünən istədiyim hər murdarlığı edə bilirdim,heç etiraz edən də yox idi,bu gün nə oldu ki,hər şey dəyişdi?(Quba qiyamındakı kimi).
Məntiqi sualdır.İllər boyu müqavimətsizlik və bir anda inqilab.Sadəcə bu illər boyu cinayətlər üst-üstə gəlib yaddaşlara hopurdu.An gəldi-hər şeyə görə cavab vermək lazım oldu.Həmin an-sirdir.Onu proqnozlaşdırmaq olmur.Bu gün Azərbaycanlılar üçün İnqilab dramdır ama bir söz,əməl,fakt,səhv dramanı reallığa çevirir.
Gözlənilmədən başlayan İran inqilabının başlanğıcına baxaq.1978 ci il,yanvarın 8-i.Hökümət qazeti “Ettalaat” Xomeyni əleyhinə yazı dərc edir.Bu yazını yazmağa zəzurət yox idi.Xomeyni mühacirətdə idi və şah üçün real təhlükə deyildi.
Yazıda Xomeyni Hindistanlı xəstə adlandırılmış vı İranın güclü olduğunu yazmışdılar.
Qazet Qum şəhərinə çatan kimi insanlar küçəyə çıxdı.Bu cür etirazlar şah İranı üçün adidəndə adi idi.
Həmişəki kimi polis gəlir etirazçıları mühasirəyə alır amma bu dəfə fərqli hadisə baş verir.Həmişə polis gəlir qışqırır,əlini-qolunu ölçərək danışır etirazçı gedir evə.Ən ifrat ssenaridə polis vurub-etirazçı qaçıb.(İndiki Azərbaycan kimi)
Bu dəfə isə....Polis qışqırır,adam durub ona baxır.Bu qorxmuş adamın baxışı deyil,onun üzündə meydan oxumaq var.Bu adam polisin üzünə dik baxır,sonra yanındakılara çevrilir.Yanındakilər qorxurlar,ancaq bu bir adamın qorxmazlığı yoluxdurucu olur.Heç kəs çıxıb getmir,polis isə qışqırır-qışqırır və bir anlıq susur.Həmin an həlledicidir-polisdə,kütlədə ki o adamda nə baş verdiyini anlayır.Baş verən odur ki,kütlədən olan o adam qorxu hissini itirib və elə buda İnqilabın başlanğıcıdır.
İndiyədək polislə kütlə adamı bir birinə yaxınlaşanda araya 3 cü girirdi,bu qorxu idi.Polissin müttəfiqi və etirazçının düşməni.İndi isə bu üçüncü yoxa çıxdı,onları birləşdirən əlaqə qırıldı.Polis qorxuda bilmədi,adam isə qorxmadı.Polis şöbəsinə dündü,adam isə meydanda qaldı.Bundan sonra o ölməkdəndə qorxmayacaq....

2 Mart 2012 Cuma

Günəş şimaldan doğur




Bu yazımda mən Qubada olan son üsyanı qələmə almaq istəyirəm,amma ilk öncə Qubanın tarixinə baxaq.
Quba və şimal zonası ləzgi,avar,tat və digər Qafqaz xalqlarının yaşayiş məskəni olmuşdur,bu ərazidə son usyan 1837 ci ildə çar zülmünə qarşı baş vermişdir.O dövrdə Azərbaycanın bir çox yerində belə usyanlar olmuş ama heç biri Quba üsyanı kimi kütləvi olmamişdir,eləcədə üsyanı idarə edən Hərbi Şura heç bir usyanda təsis edilməmişdir.Bu üsyan çar rejiminin gücü ilə yatirilmişdir və o zamandan bu zonaya səssizlik çökdü.Çox zaman keçdikdən sonra 01.03.12 tarixində Qubada gözlənilməyən xalq üsyanı baş verdi
                                    Quba üsyanının səbəbləri



1.Quba əhalisi gəlirini əsasən kənd təsərrüfatı mallarından xüsusi ilə baqçılıqdan çıxır.Bildiyimiz kimi Qubada hektarlarla alma bağları var və  insanlar əsasən alma satışından gəlir əldə edir.Lakin son zamanlar ölkə bazarlarında Quba almasının yerini Fransadan gələn yaşıl almanın tutması alma satışına çox mənfi təsir edir,yerli əhalinin  almalari ambarlarda çürüyür və o çürüyən alma ilə caaatın ümrü günü də çürüyürdü
2.Qubaya sonradan köçmüş Yəhudilərin yerli əhalidən istər yaşadiqları yerə istərsə yaşayiş şəraitlərinə gürə kəskin fərqlənməsi.Qubaya gedənlər bilərki Qubanın əh gözəl güşəsində yerləşən Yəhudi kəndi olan “Qırmızı qəsəbə” Qubadan kəskin fərqlənir
3.İcra başçısının “Qubalılar ailəsini 30-40 manata satıb” kimi alçaq və səbəbsiz cümləsi
Sadaladiqim səbəblərə baxanda bilinirki digər regionlarda olduğu kimi burdada xalq illərdir ürəyində saxladiği nifrəti son anda Quba əhalisinin pulunu yeyib harınlamış icra başçısinin üstünə tökdü və ona həddini bildirdi
Son olaraq Qubalılar göstərdiki bu xalq yatmayıb,öz namusunu,vicdanını onları təhqir edənlər kimi 50-60 və ya daha çox pula satmayıb!Qubalılar hayqırdı ki “eyy başda oturanlar bu xalq ayağa qalxanda onun qarşısını nə sənın polisin nədə qolu zorlu əli silahlı qoşunun ala bilər”!
Mən inanıram ki,Qubada olanlar son olmayacaq bu dələduzlar təkcə Quba əhalisi yox digər rayonlarında əhalisi bezib və onlar ayağa qalxanda qaçanlar təkcə icra başçıları olmayacaq

14 Ocak 2012 Cumartesi

Kiçik həbsxanadan,böyük həbsxanaya




Cabbarin həbsdən çıxdiğini eşidende sevgilimin yanında idim.Heç vaxt qucaqlamağa cürət etmediyim sevgilimi qeyri ixtiyariolaraq qucaqlayib sevincimi onunla bölüşdüm
Cabbari görüb ne qədər sevindiyini bilmək üçün səbirsizlenirdim. Onu ilk dəfə Cabbarla görüşdə VHP nin akt zalinda gördüm. Eyvanda yanındakı adamla söhbət edirdi. Qapını açıb eyvana kecdim, ilk Cabbarla görüşdüm O meni tanımırdı. Çunki mən “sonanın uşaqlari” na qoşulanda o həbsdə idi.Cabbara özümü teqdim edib,zala keçdim.
Cabbarda gözlədiyim azaadliğa çıxma sevinci yox idi.Görüş vaxtı Cabbar belə bir söz işletdi”orada hebsxanadı,burada”Artıq hər şey mene çatmışdı.Cabbar azadlığa çıxmamışdı,sadəcə kiçik həbsxanadan böyük həbsxanaya deportasiya olunmuşdu.O gunden öz ölkemde yaşadiğim həbsxana həyatım dahada ağırlaşdi.
Hər gün saat 9.00 da  saatın zengi çalanda sanki qardiyan əlindəki dubinka ilə dəmir barmaqlıqlara vuraraq “durun məhbuslarçhamı iş başinaaaa”deyərək bağırır.Durub bir fincan çay içecəm və çay içərkən bu gün nə edəcəyimi duşunəcəm.Düzün desəm hər gün eyni şeylər olur düşünmeyin nə mənası?  Bayıra cıxıb digər məhbuslar kimi maşınlara doldurulacam.Sonra ise işeeee.İşdə nahar veriləndə kalonda olan məhbuslar hamı yemək yeməyə düşür.Mən abed vaxtı bir şeyi fikirləşirəm.Yemək ücün fasilədən qənaətlə istifadə edib , bu vaxta günorta namazlarını qılım
Həmişə yemək fasiləsindən sonra olan düzülüşə 5, 10 dəqiqə gecikirəm.
 Müdür ağzını büzərək:Nuru sən bayaqdan hardasan?(sanki saatlardı ortada yoxam)
Namaz qılırdım cavabını verəndə
Eyni sifət quruluşu ilə:”Allah qebul etsin” deyir
Bu söz həmişə mənə pis təsir edir.Allah o namazı necə qəbul etsin axi.Mənədə kimsə borcunu tələm tələsik işlə ödəmək istəsə məndə razı olmaram
Həəə indi saat 24.00 lu göstərməlidirki işim qurtarsın və məndə 15 man pul alib evə gedim.Bu 15 manatin 1.2 sini siqaretə,1 man ise taksiyə verəcəm və əlimdə qalan yuvarlaq 10 manatı anama verməkdən utanaraq axşam stolun üstünə qoyub yatacam
            Həəəə biz həqiqətən həbsxanada yaşayırıq.Ancaq bizdə müddət yoxdu,hər şey bizdən asılıdi.Ya bu dəmir barmaqlıqları sındırıb azadlığa çixacağiq yada uşaqlarımız onları həbsxanada dünyaya gətirtdiyimiz üçün bizə nifrət edəceklər